ΑΡΧΙΚΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ 
ENGLISH Η αποστολή μας
Να βοηθάμε ανθρώπους να ξεπερνούν προκλήσεις μέσα από εξατομικευμένη προσωπική καθοδήγηση
Γιατί μας επιλέγουν ;
Γιατί οι πελάτες μας δεν έχουν καιρό για χάσιμο ή γιατί έχουν απογοητευθεί από διάφορες προσπάθειες που εστιάζουν στην τεχνική κι όχι στο αποτέλεσμα.
Συχνότερα όμως μας επιλέγουν, επειδή μας έχουν προτείνει άνθρωποι που έχουμε ήδη βοηθήσει και εμπιστεύονται εμάς και τον τρόπο που ξεπερνάμε μαζί τους την κάθε πρόκληση.
Άρθρα & Συμβουλές
Διαβάστε περισσότερα στην περιοχή του blog
Χαλαρώστε σε 7′ με αυτή την πανεύκολη άσκηση
Χαλαρώστε σε 7′ αναπνέοντας με μια πανεύκολη άσκηση που μπορείτε να κάνετε παντού και πάντα. Καθίστε σε ένα ήσυχο μέρος που μπορείτε να συγκεντρωθείτε στην εκτέλεση της απλής διαδικασίας. Κοιτάξτε το σχήμα που θα ξεδιπλώνετε γαλήνια και προσπαθήστε να συγχρονίσετε την εκπνοή σας με το ξεδίπλωμα του σχήματος… Όσοι το έχουν δοκιμάσει, βρίσκονται σε κατάσταση ηρεμίας αρκετά νωρίτερα από το 7λεπτο.
Ένα βάζο γεμάτο από όμορφες πολύχρωμες…
Η αγάπη είναι ένα βάζο γεμάτο από όμορφες πολύχρωμες μπίλιες που μας αρέσει να μοιραζόμαστε με άλλους. Μπίλιες διαφορετικές σε χρώμα και μέγεθος. Μπίλιες που δανείζουμε ή χαρίζουμε ή ανταλλάσουμε. Σε όλους μας αρέσει αυτό το παιχνίδι με τις πολύχρωμες μπίλιες. Σε μερικούς αρέσει να περισσότερο να χαρίζουν και σε άλλους αρέσει να περισσότερο να παίρνουν. Δεν έχει να κάνει με καλό ή κακό. Έτσι είναι κάθε “παιχνίδι”. Μπορούμε όμως να κρατάμε και μερικές για τον εαυτό μας. Και ας φροντίζουμε και το βάζο να είναι πάντα καθαρό και γυαλιστερό. Σε κανέναν δεν αρέσει ένα άδειο, θωλό βάζο…και πρώτα απ΄όλους σε εμάς τους ίδιους.
Σκοτεινό δωμάτιο
Αν βρίσκεσαι σε ένα “δωμάτιο”, που με το που ανοίγεις το φως, σου λένε να το κλείσεις, τότε καλύτερα να αλλάξεις δωμάτιο άμεσα. Τα “σκοτεινά δωμάτια”, αργά ή γρήγορα θα σκοτεινιάσουν και την ψυχή σου και θα καταπιούν το φως που έχεις μέσα σου πριν καλά καλά το καταλάβεις. Από την άλλη, το ότι όλα είναι μουντά γύρω σου δε σημαίνει πως δεν έχεις το δικαίωμα να λάμψεις. Το αντίθετο. Έχεις την υποχρέωση να αφήσεις το φως να βγει από μέσα σου. Να φωτίσεις το “σκοτάδι” με χαρά, αισιοδοξία, ελπίδα και αγάπη. Να γίνεις εσύ ο φακός που θα δείξει το δρόμο. Να γίνεις ο φάρος που θα οδηγεί με ασφάλεια στη στεριά. Να γίνεις το φεγγάρι που θα φωτίσει με ασφάλεια το δρόμο της επιστροφής ή του πηγαιμού. Με μια σημαντική λεπτομέρεια όμως : Πρώτα από όλα θα φωτίζεις δίπλα σου, μπροστά σου, μέσα σου. Μετά μπορείς να φροντίσεις και για τους άλλους…Πρώτα όμως για εσένα.
‘Οτι αναζητάς “σε βρίσκει”
Η Μαρίνα συστήθηκε ως φίλης του Αντώνη που είχαμε γνωρίσει πριν 2 χρόνια. Μόλις απολυμένος, με σειρά από επαγγελματικές αστοχίες στα 44 του χρόνια και με τις οικογενειακές υποχρεώσεις να τρέχουν, περνούσε μια δύσκολη περίοδο. Η πρώτη του σκέψη ήταν να διαγνώσει (από μόνος του) ότι έχει κατάθλιψη. Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να αιτιάζουν ότι τους συμβαίνει και αυτή την ανάγκη την καλύπτουν με το να βάζουν ταμπέλες που δίνουν νόημα στις εμπειρίες τους. Έτσι κι ο Αντώνης. Θεώρησε ότι βάζοντας στον εαυτό του μια “ταμπέλα” (την οποία τοποθέτησε και επέλεξε από μόνος του) θα είχε κάτι να δικαιολογήσει όσα (δεν) του συμβαίνουν. Στην πράξη αυτό που έκανε ήταν να τοποθετήσει μια ταμπέλα στη συμπεριφορά του. Όχι στον ίδιο του τον εαυτό. Οχι σε αυτό που είναι. Κουβαλώντας όμως αυτή τη “ταμπέλα” δεν ήταν σε θέση να αναζητήσει, να βρει και να επιλέξει όλα τα άλλα που ήταν ο Αντώνης. Όλες τις άλλες πιθανές συμπεριφορές του…Είναι μεγάλος το “βάρος της ταμπέλας”. Έψαξε λοιπόν και βρήκε μέσα του έναν αποτυχημένο. Έναν τελειωμένο. Κάποιον που τα παρατάει εύκολα ΕΠΕΙΔΗ δεν τον θέλει, δεν τον πιστεύει, δεν τον βοηθάει κανείς. Έναν άτυχο. “Μα έπρεπε κι αυτό να τύχει σε εμένα;” αναρωτιόταν. Κι αναρωτιόταν. Κι αναρωτιόταν… Και μετά από κάθε φορά που κάτι δεν πήγαινε βολικά, το μόνο που έκανε ήταν να ενισχύει αυτό που πίστευε ήδη. Επαλήθευε την “ταμπέλα”. Την “στερέωνε” ακόμα πιο στοιβαρά. Τόσο πολύ που νόμιζε πως δεν υπήρχε λόγος να προσπαθήσει για τίποτα πλέον στη ζωή του…Είχε μάθει πια να αναζητά και να βρίσκει την αποτυχία. Την αιτίαση. Τη δικαιολογία. Μια από τα ίδια κι η Μαρίνα με περισσότερη αναφορά στην προσωπική της ζωή. Μας είπε : “πέφτω συνέχεια σε ΧΧΨΨ@@@”…. “Με εκμεταλλεύονται και με παρατάνε… δε μπορώ να στηριχτώ πουθενά. Όλοι θέλουν να κερδίσουν κάτι από εμένα…δε με καταλαβαίνει κανείς…αν έβρισκα κάποιον όπως τον ήθελα θα ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη”. Μαρίνα, τον έχεις ήδη αυτόν που ψάχνεις και θα τον ανακαλύψεις όπως ακριβώς κι ο Αντώνης. Δοκίμασε να ψάξεις λίγο πιο κοντά απ΄ότι συνήθως. Αντί να αναζητάς μακρυά σου, ίσως να έψαχνες δίπλα σου, μέσα σου. Σε εσένα την ίδια. Βρίσκοντας τον εαυτό σου θα βρεις ότι θέλεις στη ζωή. Και για να το βρεις θα ψάξουμε μαζί αν το επιθυμείς. Εμείς θα σου κρατάμε το φακό αλλά το ψάξιμο είναι δική σου ευθύνη. Όπως ακριβώς έβαλες τη ταμπέλα, στηρίζοντας και καρφώνοντας. Μόνο που τώρα η διαδικασία θα είναι πολύ πιο ευχάριστη. Δε θα χρειαστεί να “σηκώνεις” τίποτα πιά. Γιατί δεν είσαι η συμπεριφορά σου. Αυτή αλλάζει. Αυτό που είσαι βαθιά μέσα σου, όχι. Πρόσεξε όμως. Δεν είπα ότι θα είσαι στάσιμη. Κάθε άλλο. Θα κινείσαι. Θα τρέχεις. Θα πετάς. Θα ψάχνεις. Θα δοκιμάζεις. Θα ζεις. Μέσα από σκοπό στη ζωή σου και συγκεκριμένους δικούς σου στόχους. Όχι μέσα από το να ικανοποιείς στόχους άλλων. Μέσα από εσένα. Και θα παίρνεις από τη ζωή ότι σου φέρνει κάθε φορά. Λίγο λίγο. Είπαμε, η ζωή είναι βαρετή αν τα αποκτήσουμε όλα εύκολα και με τη μία…
Πόση “αυτοπροστασία” είναι αρκετή ;
Μερικές φορές το παρακάνουμε… Άλλο να θέλουμε να νιώθουμε ασφαλείς κι άλλο να γινόμαστε υπερβολικοί και υπερπροστατευτικοί με τον εαυτό μας ή με δικούς μας ανθρώπους. Άλλο να ζούμε την κάθε στιγμή με προσοχή και σεβασμό για το αναπάντεχο, κι άλλο να ζούμε πακεταρισμένοι μέσα σε φόβους και ανησυχίες για το άγνωστο. Γιατί όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το άγνωστο, εξελίσεσαι, βρίσκεις τον εαυτό σου, ανεβάζεις τα όριά σου και βελτιώνεσαι. Η ίδια η ζωή είναι εξέλιξη. Ο χρόνος είναι εξέλιξη. Πόση “ασφάλεια” ή “προσοχή” είναι αρκετή τελικά; Όση χρειάζεται για να σε κάνει να ανέβεις ένα “κλικ” πιο πάνω. Όση απαιτείται για να ξεφύγεις από αυτό που ήδη ξέρεις. Αυτό που ήδη είσαι. Αυτό που ήδη πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις. Αυτό που ήδη πιστεύεις ότι μπορείς να ελπίσεις. Αυτό που ήδη τόλμησες να δοκιμάσεις.
Φέρσου σε ένα παιδί σα να είναι ήδη ένας ικανός ενήλικος ή ακόμα και μια ιδιοφυΐα
…Όχι απαραίτητα σε ένα μάθημα, σε ένα άθλημα ή μια οποιαδήποτε διαδικασία απαιτεί επάρκεια. Παιδί και συμπεριφορά : Δώσε εστίαση, στην ελεύθερη ανάπτυξη της ικανότητάς τους να βρίσκουν λύσεις. Να αντιλαμβάνονται και να ανακαλύπτουν. Δείξε τους κάθε λάθος σαν έναν τρόπο που δεν είχε αποτέλεσμα. Όχι σαν καταδίκη. Εξήγησέ τους το γιατί, με τον τρόπο που το παιδί καταλαβαίνει, όχι εσύ ο ίδιος (η ίδια). Θυμήσου : μπορεί να έχει λιγότερες εμπειρίες αλλά μαθαίνει ευκολότερα από εσένα. Τα παιδιά είναι από τη φύση τόσο εύπλαστα και προσαρμόσιμα (και φυσικά επηρεάσιμα), σε βαθμό πολλαπλά μεγαλύτερο αυτού των ενηλίκων. Κυρίως γιατί δεν έχουν στο υποσυνείδητό τους, όλες αυτές τις περιοριστικές πεποιθήσεις, τις αποφάσεις που τους στοιχειώνουν και την ανεπτυγμένη συνειδητή σκέψη ενός ενήλικα που διαρκώς “αμφισβητεί και κρίνει”. Δεν ακούνε διαρκώς στο μυαλό τους, μια φωνή να λέει “δεν είσαι αρκετά καλός”, “δες τι έκανες μέχρι τώρα στη ζωή σου”, “δε μπορείς”, “κοίτα τι έκανε ο Α ή ο Β…”. Δεν ζωγραφίζουν με το μυαλό τους διαρκώς εικόνες αποτυχίας και καταστροφής : το αφεντικό να τους κράζει, τη γυναίκα ή το σύζυγο να παραπονιέται, τον συνεργάτη ή το σύντροφο να τους απογοητεύει, τον προπονητή να τους κάνει αλλαγή… Ειδικά όταν είναι μικρά, γελάνε με το παραμικρό και κλαίνε μόνο αν πεινάνε ή νυστάζουν κουρασμένα. Μαθαίνουν όμως, αποτυπώνουν και μιμούνται πανεύκολα επειδή είναι προικισμένα από τη φύση ώστε να εξελιχθούν και να επιβιώσουν. Να απογαλακτιστούν και να ανεξαρτητοποιηθούν γρήγορα. Δυστυχώς όμως, μαθαίνουν συχνά και τον τρόπο σκέψης αυτών που τους μεγαλώνουν. Μαθαίνουν το φόβο. Μαθαίνουν να μην προσπαθούν, να μη δοκιμάζουν. Μαθαίνουν να φοβούνται το λάθος. Μαθαίνουν τελικά να λειτουργούν με τον αντίθετο τρόπο απ’ ότι έμαθαν να περπατάνε : πέφτοντας. Φέρσου λοιπόν σε ένα παιδί σα να είναι ήδη ένας ικανός ενήλικος ή ακόμα και μια ευφυΐα. Καλύτερα μάλλον να φέρεσαι σε όλα τα παιδιά έτσι. Γιατί άσχετα από δείκτες εφυϊας και μαθητικών, αθλητικών ή άλλων επιδόσεων, όλα τα παιδιά είναι ίσα. Όχι ίδια. Ίσα !